کارآیی علفکش‌های دیورون، پرومترین و آلاکلر در کنترل علف‌های‌هرز پنبه (Gossypium hirsutum) رقم ساحل

در سه آزمایش صحرایی در استان گلستان، کارآیی علفکش‌های دیورون، پرومترین و آلاکلر به ترتیب به میزان 2، 2 و 92/1 کیلوگرم در هکتار بصورت پیش رویشی، از نظر کنترل علف‌های‌هرز و سازگاری با پنبه رقم ساحل ارزیابی شد. در آزمایش اول، کاربرد این علفکش‌ها به تنهایی و یا آمیخته با یکدیگر با تیمار دوبار وجین دستی و شاهد بدون کنترل علف‌های‌هرز مقایسه شد. در دو آزمایش دیگر، کارآیی هر یک از علفکش‌های دیورون و پرومترین بصورت پاشش سراسری و پاشش نواری روی خطوط کشت، در هر دو حالت همراه با خاک‌ورزی بین خطوط کشت، در قیاس با تیمار خاک‌ورزی بدون علفکش و شاهد بدون کنترل علف‌های‌هرز بررسی شد. در این آزمایش‌ها، خاک‌ورزی یک ماه پس از کاشت و با کاربرد کولتیواتور به عمق 5 سانتی‌متر انجام شد. در پاشش نواری، میزان مصرف هر یک از دو علفکش در واحد سطح، در مقایسه با پاشش سراسری، به میزان 50% کاهش داده شد. در هر سه آزمایش، هیچ یک از علفکش‌ها تأثیر سوء ظاهری روی پنبه نداشتند و همه تیمارها، در مقایسه با شاهد بدون کنترل علف‌های‌هرز، بطور معنی‌داری علف‌های‌هرز را کنترل کردند. در میان علفکش‌ها، پرومترین و دیورون در کنترل تاج‌خروس وحشی (Amaranthus retroflexus)، سلمک (Chenopodium album) و گاوپنبه (Abutilon retroflexus) نسبت به آلاکلر برتری داشتند. همچنین، دیورون در کنترل تاجریزی (Solanum nigrum) بطور معنی‌داری کارآمدتر از پرومترین ارزیابی شد ولی در کنترل سوروف (Echinochloa crus-galli)، آلاکلر برتر از دو علفکش دیگر بود. کاربرد دیورون و یا پرومترین بصورت پاشش سراسری همراه با یک بار خاک‌ورزی با کولتیواتور 45 روز پس از کاشت، افزون بر کنترل علف‌های‌هرز، در بازدهی وش پنبه نیز نسبت به سایر تیمارها برتری داشت. در این آزمایش‌ها، کاهش بازدهی وش پنبه در شاهد بدون کنترل علف‌های‌هرز، 54 تا 94 درصد محاسبه شد.